Hai unhas semanas, Xurxo Pérez Pintos declaraba en ANT: «A idea de que as centrais nucleares son de dereitas ou de esquerdas paréceme unha parvada. Eu son bastante partidario da enerxía nuclear e non son de dereitas. […] Dentro do mix tecnolóxico é case imprescindíbel unha fracción nuclear. Pero como se di o veleno está na dose.» Onte o goberno acordou prorrogar a vida da central nuclear de Garoña até 2013. En Caderno de paso doulle unha reviravolta á decisión do goberno Zapatero e ao seu impacto en dúas cuestións nucleares da acción política: a confianza e a credibilidade.Alén da crítica frontal ou aceptación mesurada da enerxía nuclear argumentadas desde a esquerda ou desde posicións liberais (pouco ou nada centristas), a decisión do goberno de Rodríguez Zapatero liquida parte (se non todo) o seu crédito verde e evidencia a fraudulenta relación que trama cos cidadáns ao redor das súas ofertas electorais. Haberá quen diga que Rodríguez Zapatero elixiu unha terceira vía entre pro-nucleares e abolicionistas; si, unha terceira vía enchoupada, como a Terceira Vía de Blair, dun cinismo acomodaticio que cancela de vez toda idea dunha visión cívica ou republicana do goberno.
Sem comentários:
Enviar um comentário