Sondaxes X

Unha notábel discrepancia sobre o grao de soberanismo/rexionalismo que alenta a cidadanía galega deveu en guerra de papel. O contraste de resultados entre a sondaxe do CIS e os estudos encargados polo Secretarío Xeral da Vicepresidencia, Antón Losada volveron poñer en primeiro plano a finalidade das enquisas. Teño para min que hai dous tipos de sondaxes: as que se fan para influír na opinión pública; e as que se fan para coñecer as valoración dos cidadáns e influír ao mesmo tempo na opinión cidadá. A enquisa neutral, positivista e obxectiva hai tempo que non se practica nas sociedades do consumo e a infrainformación. As análises de opinión realizadas lembran ao estilo do trompetista Joe King Oliver que adoitaba a tocar cun pano sobre a man para evitar que lle copiasen os seus virtuosos exercicios jazzísticos. O pano cubre a análise real e nas enquisas só temos acceso a unha virtuosísima interpretación. Dick Morris, un dos máis sobranceiros asesores políticos estadounidenses, subliñou categoricamente a relevancia das sondaxes na escolla das súas estratexias, valorando o traballo do seu equipo de campañá escribiu: «Nós traballamos xuntos, cada quen se expresa e cando non estamos de acordo sometemos a decisión ao mestre absoluto de Occidente: as enquisas.» A autoridade do Meste Absoluto tamén é en Galiza o recurso supremo de lexitimación das estratexias e posicións políticas; de aí as paixóns interpretativas que xera. Eu non acredito nelas pero non por iso deixo de lelas e analizalas con firme devoción xa que forman parte do discurso político de quen as encarga e publicita. As dúas máximas sobre as que se fundamentan a investigación dos Expedientes X de Danna Scully e Fox Mulder valen tamén para achegarnos as nosas sondaxes de opinión. «Nós queremos crer», pero «a verdade está aí fóra».