Disparando aos reloxos

Mentres prosigue á busca do maletín de Walter, entre pesquisas e procuras leo a súa obra para dar con novas pistas e rastros. Agora son as súas Teses sobre a historia e outros fragmentos que acompaño coa lectura da eséxese e interpretación que delas fai Michael Löwy en Aviso de incendio. Na tese XV, Benjamin refire un feito choqueiro acontecido durante o primeiro día das xornadas revolucionarias de xuño de 1830: co solpor, de xeito independente e en varios lugares de París, varios insurrectos dispararon contra reloxos de torres e fachadas. Unha copla anónima daquela, que non se lle escapou a Walter, cantaba: «disparaban contra as esferas para deter o día».

A significación da estampa abanea entre a tentativa de deter o tempo e a intención de inaugurar un tempo diferente. Para Walter Benjamin esa imaxe representaba un máximo da conciencia histórica –«a consciencia que fai estourar o continuo da historia»–, a acción e o saber reflexivo que dá comezo a un novo tempo. É a procura da fin do tempo baleiro, do tempo mecánico, automático, cuantitativo. Do tempo do reloxo da civilización industrial e do capitalismo. A fin dun tempo entregado.

Os resultados do 1-M representaron a detención brusca e traumática dun tempo de cambios en Galiza. E tamén o arrinque dun tempo político novo ao que cómpre non someterse resignada e mecanicamente. Moito tributo é o tempo dunha xeración ou máis. Por iso é recomendábel disparar aos reloxos que marcan os tempos da nova dereita no goberno de Galiza. Para anotar críticas, rupturas, discontinuidades e disensos, o pasado venres comecei as miñas prácticas de tiro en Galicia Diario cun cartucho que xa se cortou aquí. Seguiremos disparando aos reloxos con nova munición.