Ao lonxe

Regreso ás aulas da USC para falar de proxectos de cooperación e a súa avaliación. Todo é ir e abrirse a caixa das lembranzas. Sinto unha señerdade fonda e o desexo irresistíbel de coller un avión para logo deixarme abafar pola quentura imposíbel de Managua ou a encorante altura de La Paz. Váleme tamén a fritanga ruidosa en Matagalpa ou unha noite caída en Illa Zapatera. Estou disposto a transaccionar e darme por contento cun paseo polas herdades baldías de Irupana coa ollada posta nas súas courelizadas montañas. Porén agora mesmo non enxergo nada máis que as rúas molladas de SCQ e, malia a súa maxia, o cambio de paisaxe é abismalmente decepcionante.