Billas e tubos de pasta

Segundo a información de Público, Galiza é, xunto con Andalucía, Cataluña e Cantabria, unha das comunidades ás que os gobernos de Rodríguez Zapatero transferiron maior número de competencias. Na extrema oposta das marcas, Euscadi e Navarra que, desde 2004, non coñeceron ningún traspaso competencial.

Nunha escea de O derradeiro emperador, un feroz inquisidor dá conta a Puyi da existencia de dous tipos de persoas: as que son como billas e aquelas que son como tubos da pasta dentífrica. Para arrincarlle unha confesión, aos primeiros dille que basta cun único golpe para que deiten de seguido toda e canta información se desexe. Os interrogados que son como tubos de pasta requiren, moi ao contrario, dunha presión continua para que revelen a información celosamente gardada.

A comparanza vale para esclarecer o comportamento diferencial dos procesos de transferencias. Hai procesos-billa en Cataluña e Andalucía, procesos-tubo de pasta de dentes como o de Galiza, onde os avances progresan sobardando a lentitude dunar que impón o MAP, e procesos nos non hai vontade ningunha nin de abrir o tubo nin de darlle unha volta a billa como é o caso de Euscadi.

No limbo das xustas transferencias súmanse trinta e sete competencias exclusivas que levan trinta anos agardando pola súa graciosa cesión ao goberno de Vitoria. Estando así as cousas, é doado concluír que a blocaxe institucional do desenvolvemento do Estatuto de Gernika é unha peza máis na estratexia de asedio e isolamento imposta ao Goberno Vasco desde o lanzamento do Plan Ibarretxe en 2003.

Mentres, Rodríguez Zapatero non se cansa de rexeitar toda iniciativa de Ibarretxe, lembrándolle que, primeiramente, ten que aceptar as «regras do xogo democráticas». Á vista dos números rexistrados, a xeometría das regras de xogos é ben variábel e ten unha cambiante e diferente apertura e caudal segundo os xogadores sexan uns ou outros.

En realidade só hai unha regra que vale se non es un incondicional seguidor monclovita: apertar o tubo até que salte o tapón e deite todo o que en xustiza corresponde. Xa o dicía Saint-Exúpery, «na vida non hai solucións, senón forzas en marcha. É preciso crealas e as solucións veñen.» É a presión e non a submisión, son as forzas en marcha as que converten, finalmente, os tubos de pasta en billas.