Almorzando esperanza con Bacon

Francis Bacon sostiña que «a esperanza é un bo almorzo, pero unha mala cea». Hoxe rompimos o xexun de dezaseis anos cunha abondosa ración de esperanza. O menú do futuro quizais debera incluír como ingredentes necesarios algúns dos agudos aforismos de Bacon. Para valorar a importancia da estabilidade do pacto PSdeG-BNG: «A amizade duplica as alegrías e divide as angustias pola metade». Para combater o continuísmo na acción gobernamental: «Quen non aplique novos remedios debe esperar novos males.» Para precisar o alcance do noso autogoberno: «Os Estados son grandes máquinas que se moven lentamente.» Para non compracerse esperando un derrubamento apocalíptico do Partido Popular: «A ocasión hai que creala, non agardar a que chegue.» Para desterrar a política de wait and see: «O requisito do éxito é a rapidez nas decisións». Para non estraviarse: «É moi difícil facer compatíbeis a política e a moral.» Para relativizar a importancia dalgúns medios amigos: «A baixeza máis vergoñenta é a adulación». Para catalogar aos que arrodean o poder: «Quen non quere pensar é un fanático; quen non pode pensar, é un idiota; quen non ousa pensar é un covarde.» Para non deixarse impresionar polos Grandes Homes: «A cabeza de moitas persoas de alta estatura parécese ás casas; o piso mais alto é o peor amoblado.» Para darlle a importancia que realmente teñen ás estratexias a longo prazo: «Escoller o propio tempo é gañar tempo.» Para non esquecer os verdadeiros puntos cardinais: «É un estraño propósito perseguir o poder e perder a liberdade.» Aceptaría este Bacon ser o xefe do gabinete do vicepresidente Quintana?