Polanco

«O vento ergueuse na noite e levouse os nosos plans», reza un proverbio chinés. Este malfadado designio non é aplicable ao Grupo PRISA tras a morte de Jesús de Polanco. A delongada enfermidade do empresario permitiulle mesmo planificar o seu relevo. Polanco nunca foi home dado á improvisación; as súas últimas vontades empresariais foron escritas con sobrada previsión e levan tempo executándose con precisión suíza. Non hai marxe para o horror ao baleiro e con todo atado e ben trenzado, PRISA seguirá sendo PRISA, o complexo industrial-comunicacional máis poderoso en lingua española.

A dirixencia zapatista fixo célebre, entre outras, unha consigna que aseguraba que eles »mandaban obedecendo». Á sombra do poder de Polanco, unha boa parte da clase política española aplicouse estoicamente á máxima zapatista e mandaron obedecendo sen outro libreto que o se escribía nas editoriais de El País ou Cinco Días, se locutaba na SER, e se visualizaba por Localia ou, dixitalmente, por Canal+, a CNN.es ou Cuatro. Non caerei no exceso de dicir que todos os fíos os manexaba don Jesús, pero a onde el non chegaba, mandaba sempre recado.

O Gran Poder nunca ten medida e pode exercerse á luz do día ou no acubillado espazo dos sottogobernos. Con indubidábel intelixencia Jesús de Polanco xogou en todas as canchas con rotundos éxitos e tería sido un cándido inxenuo se non o tivese feito. Máis temido que amado (como os maquivélicos príncipes), ou máis amado que temido (como os mestres republicanos) negociou coa política, a cultura e a comunicación.

Estes días entre apoloxías, revelacións sinceras, hipocrisía institucionalizada, especulacións, boutades e cinismos varios, saberemos algo máis do home e da súa historia, aínda que tamén teremos que ler sonoras estupideces como as de Enric Sopena que vai camiño de converterse nun Jiménez Losantos posto patas arriba. O director de el.plural.com escribe: «A Polanco el integrismo neocon le impidió “ser neutral”. No cayó en la trampa de la equidistancia. Aquel a quien no le dejaron ser neutral descansa ya en paz.»

O Poder nunca é neutral, Polanco nunca se confundiu con esta candidez, era intelixente e endexamais se lle pasou pola cabeza crer no neutralismo nin nos negocios nin na política. Sopena sábeo pero fai como se non o soubese para facernos a todos un pouco máis parvos. Leonardo Sciascia dicía que non hai nada máis parecido a un cretino de esquerdas que un cretino de dereitas. Sopena está aí para quen aínda teña dúbidas.