En A gaiola aberta, Roger Bartra identifica os tres lastres que pexan as tentativas modernizadoras da dereita en México: o integrismo católico; o enxalzamento dunha identidade nacional deformada; e os vencellos cos sectores máis tradicionais da economía. Diagnose tamén aplicábel a outras dereitas máis próximas xa que como subliña Bartra «hai moitos que cren que a definición mesma de dereita baséase neste nó de tradicións, e que se se desata estragarase a posibilidade de definir este espazo político na idea de que «unha “dereita moderna”, libre destas ataduras, sería un absurdo».
Integrismo católico, uniformismo españolizante e inmobilismo especulativo nos mercados son os tres cabos que forman tamén o nó de aforcado que encora ao Partido Popular. O seguidismo do programa COPE, a sacralización do unitarismo estatal e Pizarro como homo oeconomicus son a fórmula fracasada o 9-M. Mariano pode gañar o Congreso pero resulta moito máis dubidoso que a dereita sociolóxica se alivie significativamente deses tres compoñentes ultraconservadores nos que macera desde o 2000. O cisma entre o PP-liña Rajoy e unha parte do seu zócolo socioelectoral é o prezo por purgarse do «faescismo». Economía de risco: perder agora para gañar máis tarde. Aí mídese a viabilidade política do marianismo.
2 comentários:
Interesante artigo, "O nó do aforcado". Tomeime a liberdade de citar a última parte no meu artigo dos luns en La Región. Saúdos.
Só um apontamento. O integrismo religioso (católico ou de qualquer outro tipo) nom pode ser um traço neocon. Os neocons, a diferença dos cons de toda a vida tipo Manuel Fraga, nem som religiosos, nem amam a religiom. E a sua moralidade soi ser bastante mais laica que a dalguns do PSOE daqui. Deve ser o único traço simpático que têm.
cordialmente,
AC
Enviar um comentário