Cadeas que aseguran a liberdade

Acordei o 20-X cunha cara provisoria coa que ir tirando durante a semana da espera. Coma palestino iluso fun maltratado por unhas israelitas que me fixeron albiscar un mundo que o escrutinio cruel devolveu a unha proporción moito máis miúda. Días de análise e espera. De wait and see. Coidando das ilusións, despedindo a primavera da esperanza, saudando ao noso verán das liberdades. Especulacións, indicios de vitoria, tramas imaxinarias e reais... e xa estamos a venres co abaco electoral preparado para verificar se o luns «gañamos nós». Pero antes do escrutinio final haberá que botar dúas mans na cadea cívica. Tempo de paradoxos: agora son as cadeas ás que nos aseguran a liberdade.