A canseira do salmon

Leo o artigo que Coco publica en Vieiros. Documento nel a sindrome da canseira do salmón que roe no ánimo crítico de toda unha xeración de militantes da esquerda. Vale dicir que estamos fartos de ter que votar a todo que NON e que ansiamos a non seguir contracorrente e poder dicirlle que SI a algo. O finado de Mario Onaindia aleccionounos hai ben anos sobre a necesidade de abandonar o territorio ideal da esquerda anti-todo e avanzar, sen dubidas, na construción dunha esquerda que fose pro-algo. A recomendación está aí mais desta volta non toca ser pro-esta-Constitución, que respecto pero sobre a que teño abondosas dúbidas e críticas. Verifico asemade a disimetría perversa que se produce neste pre-debate referendatario: o texto consitucional é excelente até que os partidarios do NON demostren o contrario. O argumentario do NON é sometido a unha rigorosa análise de calidade da que está preservada a propaganda do SI. A xustificación das posturas contrarias a esta Constitución debílitase se se arma con palabras totem (neoliberalismo, nacións sen Estado, déficit democrático, autodeterminación, pobo...) mentres que a afirmación da Consitución se estea, sen complexos, en palabras totem identificadoras de ideais e valores non menos virtuais ou dificilmente practicábeis. A carga de esixencia democrática está tan desigualmente repartida que un, só por aforrarse enerxías intelectuais, estaría disposto a asumir a vía de Los del Río para a sancionar a Constitución Europea: «Nós por qué imos dicir non, se non a limos.» [desculpen a ligazón a tan (des)prestixioso medio]. Subscribo, con todo, as palabras de Coco: «Hai xente a que nos gustaría un nacionalismo político –non ideolóxico– europeísta e moderno, capaz de levar ata as últimas consecuencias un proxecto de soberanía nacional no marco dos grandes ideais emancipadores nacidos en Europa: liberdade, igualdade e fraternidade» e comparto a súa canseira asalmonada, pero non o sentido do seu voto. Farei por aguantar criticamente até o seguinte relanzo do río e, se facemos ben as cousas, poder votar que SI no vindeiro referendo do Estatuto de Galiza.