Democracia mariñeira

A memoria garda en Luarca vellas formas da democracia dos mariñeiros. Cando empeoraban as condicións climatolóxicas e había que decidir se se saía ao mar, o gremio de mareantes reuníase ao redor dunha mesa. Nun extremo debuxábase unha casa e no contrario unha barca. Quen cría que, a pesar do mal tempo, había que saír a faenar, púñase do lado da barca, os que pensaban que había perigo se axuntaban a carón do debuxo da casa. Se sumaban máis os da barca, dábase autorización pasar facerse á mar e facíano unicamente aqueles mareantes que querían. Se eran maioría os da banda da casa, impoñíase a prohibición de faenar até que mellorase o estado do mar. Unha mestura de libre decisión, respecto das normas e solidariedade na toma de decisións que moito ben nos faría recuperar para revitalizar a amémica democracia bipolar na que nos varan uns máis e outros algo menos.