Municipais07: Finezza

Nun brote de finezza, o Presidente Touriño instituíu a moratoria das accións publicitarias do seu gabinete no tempo electoral. Nos quince días da campaña cesará o axitprop gobernamental para evitar que se lles critique por utilizar fondos públicos en beneficio dos intereses partidarios de BNG e PSdeG.

Para que despois veña Romani Prodi a dicirnos que á política italiana lle sobra finezza e que a do Reino de España ten moita menos falsa delicadeza e que por iso nos vai moito mellor. A loanza débese a que o Primeiro Ministro italiano non sabe das liviandades simbólicas que nos gastamos no curruncho galaico.

Nos tempos mediatizados que nos tocaron, a suspensión das accións publicitarias do goberno representan tanto como a suspensión do propio labor de goberno. Sen publicidade, as políticas que lle dicimos públicas deveñen en simple xestión administrativa. O Goberno cesará nas súas funcións na vindeira quincena e cederá felizmente a iniciativa á Administración. Se isto non é o Reino da finezza xa me diran onde atopamos maior manifestación de sutileza.

A moratoria chega despois dunha afusquinada carreira propagandistica e inaugural que durou tanto como dous meses e medio. Inauguraron aqueles que tiñan calquera cousa que estrear e os que nada tiñan gastaron canto quixeron en papel cuché ou en papel periódico, en ondas ou fluxos catódicos. Non se acadaron as cotas eufóricas da Era Fraga pero ben que lle chegou. O exceso mercadotécnico forma parte do ritual democrático tanto como a pegada do primeiro cartaz ou o macadamado in extremis de canta corredoira desfiuzada hai no país. Despois da cagada dos cheques en man para a manutención dos votantes residentes ausentes, a emenda de Touriño máis que oportuna, resulta un tanto oportunista.

Confío en que non o tomen a mal os membros do meu goberno pero a moratoria publicista máis que unha finezza resulta un sarcasmo. Hoxe mesmo, a conselleira Laura Sánchez Piñón fixo uns cantos quilómetros callados de esplendorosos anuncios. Ao seu paso deixaba unha enxurrada de promesas investidoras. Non era unha mala arte, debeuse simplemente ás forzas inerciais das semanas pasadas.

Que disgusto se vai levar don Emilio cando hoxe se asome ao mundo ou a súa sombra. De sabelo don Augusto Monterroso tería escribido: «Cando acordou o presidente, a publicidade aínda estaba alí.»