Suspiros da España do Noroeste

Alguén definiu o fanatismo como «unha defensa da verdade absoluta que adoita ser acompañada dunha chamada á acción». Para o fanático a súa verdade ten un estatuto sobrenatural fronte a todas as demais doutrinas (que son) falsas. «Se a túa ideoloxía di o mesmo que a miña, non é necesaria. Se di o contrario, é falsa». A sentenza do califa Omar pasa por ser o axioma por excelencia do fanatismo.
Cando Maragall toma a palabra para pedir a reforma do artigo 2 da Constitución Española activase o fanatismo constitucional. A idea de incluír o concepto de «comunidade nacional» bateu coa súa lei de aceiro :«Se non está na Constitución non existe, só existe o que está na Constitución.» Ao imprudente Maragall xa lle emendou o secretario de Política Autonómica do PSOE, Alfonso Perales, quen santificou que as propostas sobre reforma constitucional do presidente catalán «están completamente afastadas da posición do PSOE», e Pepe Blanco non quixo quedar atrás e proclamou que «cada quen verá como denominará ás súas comunidades na reforma dos Estatutos, pero non imos modificar o artigo 2 da Constitución, dixeno hai pouco e o ratifico hoxe». Amén.
O bonovazquismo gaña altura intelectual coa vía bellotera de defensa da unidade nacional de España e o seu emerxente acólito, Emilio Pérez Touriño, viaxou a Extremadura da que volveu inzado de xeniais ideas. A nutricia achega de Ibarra sempre produce fascinantes iluminacións da intelixencia. A diferenciación entre Noroeste, que desde o curruncho verde de Galiza chega a Extremadura, e Nordeste, que desde Cataluña debe chegar a Murcia, é unha achega xeopolítica de carimbo trentino que disolve as incómodas realidades nacionais e proporciona novos horizontes para resolver constitucionalmente o problema plurinacional do Estado español. No seu paso por Extremadura, o secretario xeral do PSdeG-PSOE gastou as neuronas que lle quedaban loando a Rodríguez Ibarra quen soubo «levantar a bandeira da igualdade» e, extremando o enxeño, manifestou a súa «firme vontade de cooperar para que este século XXI sexa o da España do noroeste». Non existen nacións, non existe a política, todo é simplemente xeografía. Galiza non existe, é pura paisaxe. Grazas ao tandem Ibarra-Touriño somos novamente o Noroeste... Auténtico Far Nordwest.