Contas interesadas

O Plan Ibarretxe morreu. A esta conclusión chegan case que todos os comentaristas políticos inspirados polo bloque constitucionalista. É pouco discutíbel que o texto da «Proposta do Goberno Vasco para a convivencia en Euscadi» non será a base dunha futura ampliación do autogoberno vasco pero o que non dá agochado a interpretación interesada da camada tertuliana é que hai un 38,6% que entende que o Plan Ibarretxe marca un horizonte de soberanía desexábel; un 17,8%, os que votan EHAK e Aralar, quere unha soberanía aínda maior, e un 5,4%, os de EB-IU, cre que hai que avanzar substancialmente na reforma do Estatuto de Gernika. A maiores está un 22,6% que cre que o PSE debe reformular á alza o nivel de autogoberno da Comunidade Autónoma Vasca. Unicamente o 17,3% entende, agora, que o Estatuto de Gernika é suficiente e que resulta innecesaria súa reforma competencial. Parece claro, despois de facer as contas, que o que está realmente morto é o vello Estatuto de autonomía. Xustamente esa é a cuestión central que formulaba o Plan Ibarretxe, a necesidade de tomar nota de que é necesario un novo marco político para execer a democracia, o autogoberno e a convivencia en Euscadi. Escribiu Honoré de Balzac que «as leis son como teas de araña, pasan libremente as moscas grandes e quedan enleadas as pequenas». Ás sisudas análises dos tertulianos constitucionalistas ocórrelles o mesmo: atrapan interesadamente o dato miúdo para que o dato groso pase sen se deter na opinión cidadá.