Economía matinal

George Orwell sostiña con certa crueza que un dos maiores méritos de Freud era que grazas aos seus estudos a xente deixou de comentar os seus soños á hora do pequeno almorzo. Fútbol, doenzas, anuncios pre-depresivos, remedios caseiros, comentarios meteorolóxicos, rexoubes de sociedades grandes e cativas, persoaxes televisivos e concursais, corazóns partíos e amores de papel cuché, entre outras moitas cuestións ocuparon o baleiro conversacional deixado polos soños.

Agora e grazas ao crash do 2008 non hai torrada ou primeiro café do día quen nos vaia acompañado dun arrepiante ou engaiolante dato económico-financeiro, do animal spirit, dos rescates dos menos en teórico beneficio dos máis, das apoloxías do keynesianismo de guerra, das críticas de Paul Krugman, das súas previsións («Imos sufrir unha recesión, talvez prolongada, pero quizais non un colapso») e dos seus aplausos, dos agoiros de Joseph Stiglitz, das bolsas tornadas, ao mesmo tempo, en montañas rusas e en ruletas rusas...

Comezamos o día con economía tomando cereais Kelloggs, pero o malo é que aínda así chegamos ao xantar hipoglucémicos e convencidos, como estaba John Dewey, de que «a política é a sombra que proxectan na sociedade os grandes negocios» e de que as cousas non van mellorar nos próximos doce meses de hipoteca. Porca economía...