Baladafanada

Cabrafanada ten libro novo e presentouno o venres competindo con Q. e outros interesantes actos culturais. O artefacto é lindo, moi lindo, con letras breves acompañadas polas fotografías arquitectónico-desérticas de Renato Roque. A Balada é unha peciña de papel queríbel. Un libro engado. Neste poemario non aparece o brando pedramol, nin a dureza vitrocerámica coa que Fran escribiu a súa anterior poesía, pero si se asoman o silencio e as persianas. Das súas moitas letras quedo con estas: «o tempo é un asasino estático, un mentirán, un finxidor que engana». Unha colega roubame Balada solitaria e dálle lectura á carreira. Cando ma devolve, dime: «Un chisco heavy, un pouco duro». As letras, non o autor que che é brandiño e mol, penso pero non acerto a retrucarlle.