Teses felices

En expansion.com pasáronse o traballo de verificar a tese Pajín que explica a caída electoral do PSOE como consecuencia da crise económica. Relacionaron a taxa de desemprego cos apoios electorais do partido do Goberno e conclúen que a crise non é o (único) factor explicativo: «Nin o paro nin a caída do PIB explican por completo os resultados. Tampouco foron decisivos na abstención ou o voto en branco.» E santifican: «A sensación final é a de que outras motivacións interviñeron no voto, como, por exemplo, a fortaleza dos líderes políticos.» A sensación final é que hai tanta solidez na tese Pajín como na análise de Expansión.

Hai uns días na «Contra» de La Vanguardia, Howard Davis, o director da London School of Economics, manifestaba: «A percepción de desigualdade fainos infelices –sobre todo se somos nós os que temos menos– e máis aínda se percibimos esa desigualdade como o resultado dunha retribución inxusta do talento e o esforzo.»

Quizais os analistas de expansion.com deberían relacionar a recuada electoral do PSOE con algún indicador de (in)felicidade. Seguro que todo se explicaría mellor, especialmente se aceptamos a definición de felicidade que fixo o estoico Epíteto de Frixia: «A felicidade depende de tres cousas: a vontade, as ideas respecto dos acontecementos nos que estás envolvido e o uso que fagas desas ideas.»

A vontade política (ou a súa falta), o (des)acerto das ideas sobre o que nos acontece e o bo ou mal uso das nosas ideas respecto do mundo, de certo, explican todo infeliz resultado electoral moito mellor que calquera comunicado oficial. Ou quizais non sirvan tampouco, e nin así poidamos dar conta das razóns últimas que latexan nos itinerarios políticos que Cesare resumiu nos seus aforrismos.