Memorial de futuros

No Mar de ovellas, lonxe do mar de Vigo e San Simón, nos días de homenaxe á memoria, leo a Daniel Beisaïd que no limiar do seu libro Clases, plebes, multitudes, nos agasalla con estas palabras: «Vivenciando a espiral das derrotas sufridas (...), esta retórica da resignación pretende tirarse de enriba a lousa dunha historia demasiado pesada de levar. Non obstante, como repetía sabiamente Gilles Deleuze, "sempre se recomeza polo medio": non hai tabula rasa en política e en historia. Quen non ten memoria das loitas pasadas, derrotas e vitorias, non ten porvir. O traballo da memoria consiste en xogar novamente no presente a herdanza do pasado, en salvar a tradición do conformismo que incesantemente a ameaza, en dar de novo a súa oportunidade aos vencidos de onte e de sempre.» O certo é que conservar a memoria neste mundo alzheimerizado é sempre unha feliz vitoria, unha páxina triunfante do memorial de futuros da Humanidade.