Quiebraplatas

Noticias de Nicaragua. Desconcertantes, abraiantes e algunhas tristísimas. Os amigos de Radio La Primerísima discuten a súa liña editorial e a súa política informativa. A emisora sobrevive malia os crónicos problemas de financiamento, pese ao teimudo boicot gobernamental e empresarial, e, mesmo fronte ás sabotaxes e ameazas alentadas polos xerarcas da FSLN a quen lles amola a liberdade de dicir e as radicais verdades dunha radio sen ataduras. Escóitana sandinistas reformistas, orteguianos, sandinistas sen partido, nicaraguanos cansos dos excesos do bipartidismo sandino-liberal, xentes sen bandeira e sen cor que procuran outra Nicaragua Libre... Tamén os amantes da música romántica e os seareiros do beisbol managua buscan con paixón as súas ondas. A campaña electoral que se aveciña obriga a buscar equilibrios, a brindarse como plataforma plural para comunicar a necesidade dun cambio sandinista para Nicaragua, en difícil equlibrio e sen casarse cos liderados caudillistas da FSLN ou do MRS. Blindada fronte aos engados, á persuasión e á adulación interesada. Necesidade de explicarse e ser comprendidos. Os amigos da Radio están divididos: moitos dos incondicionais están agora co MRS; outros permanecen fieis ao sandinismo histórico. En Nicaragua nunca é fácil elixir. A FSLN cerra unha alianza co PLN, un partido somocista, despois de anudar reiterados acordos políticos coa facción máis corrupta do liberalismo arnoldista; ao tempo, segue sendo a opción maioritaria dos desposeídos, dos ninguneados, da pobrería... O MRS tenta reconstruír un sandinismo democraticamente renovado e agrupa arredor do ex-alcalde de Managua, Herty Lewites, a ex-comandantes sandinistas como Mónica Baltodano, Luís Carrión ou Henry Ruiz Modesto, e a históricos da disidencia emerreista como Dora María Téllez, Ernesto Cardenal ou Gioconda Belli. Desde a derrota fronte á Violeta Chamorro en 1990, nunca estivo o sandinismo tan activo, tan activista e tan esperanzado malia as súas divisións e despiadados enfrontamentos. O vento de cambio que abanea América Latina fai críbel un cambio sandinista, plural, diverso. E hoxe co correo da mañá o anuncio da morte infartada de Herty Lewites. Un infortunio que vén negar esperanzas ao futuro. As barras bravas da FSLN saen á rúa para festexar a morte do ex-compañeiro. Daniel Ortega desautoriza contundentemente e chama a Lewites «irmán» (Irmán foi a fórmula elixida por Carlos Fonseca, fundador da FSLN, para identificar aos camaradas combatentes). Na Primerísima O Chele Grigsby traza un obituario cheo de señerdades e sentido político. Nas súas palabras aniña a fráxil evidencia de que aínda non todo está perdido. Entre tanta negrura, a luz dun quiebraplatas.