Cando melloren as cousas, compriría non perder de vista a carencia de políticas de seguridade que magoa na actualidade ao Autogoberno galego. Galiza non ten trazado un Plan de Riscos, pero podemos recoñecer ben evidentes déficits; problemas de siniestrabilidade vial; incendios e abundantes delitos ambientais de baixa e mediana intensidade; e inseguridade marítima e carencia de medios de socorro e protección no litoral sinalan algúns dos principais capítulos. Problemas de seguridade cidadá que deberían dimensionar as funcións e recursos da Polícia Autonómica que realmente necesitamos. Toca investir en seguridade vial, ambiental e marítima. 
Agora o servizo de prevención-extinción está tolleito por non dispor ademais dun dispositivo de investigación e persecución do crime focalizado nos lumes provocados. O binomio prevención-extinción é insuficiente, necesitamos dunha triade para ser realmente eficaces: prevención-extinción-investigación policial. A Xunta de Galicia e mesmo o Estado adoecen actualmente de capacidade punitiva para a persecución da criminalidade que convoca esta ondada de incendios. A impunidade favorece a reiteración criminosa e o dano multiplicado. Na actualidade, un eixo de necesidade política une aos dous Alfredos: a Pérez Rubalcaba e Suárez Canal, a combinación do labor policial e da acción de extinción apúntase hoxe en día como a única estratexia practicábel para atallar os incendios criminais e o incendios debidos á neglixencia e ás causas naturais. Despois haberá tempo para enfiar planos máis requintados.
Cando se levante o fume da crise do verán de 2006, paradoxalmente moitas destas cuestión volverán ser invisíbeis ou acabarán engulidas polas rutinas das políticas que arrastramos do pasado. Na Xunta de Galicia, as inercias aínda poden máis que a vontade innovadora, o convencional cotiza máis que o rupturista, o cortopracismo embafa a ollada estratéxica.
Para enfrontar os incendios necesitamos un novo modelo de política forestal e de extinción, para encarar aos incendiarios unha nova Policía Autonómica e para corrixir a desestruturación social que fende as comunidades rurais novas políticas de benestar que reduza a vulnerabilidade das persoas maiores ás que deixamos abandonadas ás súas forzas nas nosas aldeas e casaríos. Se non o facemos así a campaña do lume de 2007 será aínda moito máis destrutiva e rematará por consumir as limitadas enerxías que fixeron posíbel o cambio político en Galiza.
Sem comentários:
Enviar um comentário