A procura da trabe de ouro

Hoxe rebrotou un lume cativo no bosque encinzado que temos a carón da casa. Afogámolo sen problemas. Aproveito a camiñada para percorrer o que queda da que foi unha fermosa carballeira. Unhas voces chaman a miña atención. Vou á súa procura. Dous homes e unha muller, nos sesenta ou setenta anos. Pregúntanse polos marcos, traen planos das partillas e unha bolsa na que se asoma un spray. Afusquinadamente procuran as pedras cardinais das súas herdanzas e están listos para poñer marcas de propiedade na madeira queimada. Veñen cartografar o territorio das súas futuras indemnizacións. Nos anos que tiveron que limpar o monte nunca apareceron. O día do lume tampouco. Acoden agora, chamados pola economía da catástrofe que lles anuncia –como na lenda pero ao revés– que a trabe da cinza pode tornarse na súa trabe de ouro.