Nove deputacións

Para acougar os ánimos Núñez Feijóo decidiu celebrar Consello en Pontevedra e, autoemendándose, xibarizou as competencias da Superdelegación de Vigo. Bretemas xa deu conta da singular política de trasacordos que practicou o novo presidente no seu primeiro mes de gloria.

En «Disparando aos reloxos» reflexiono sobre o artefacto político malparido polo think thank de Núñez Feijóo para evidenciar que o seu problema non é só a pésima e extravagante xestión local(ista) da creación das superdelegacións, senón a función política que, de modo contrabandeado, se lles asigna: ser, por unha banda, instrumentos de reforzamento político das deputacións gobernadas polo Partido Popular, e, por outra, funcionar como centros de contrapoder fronte ás deputacións cogobernadas polo PSdeG e o BNG. O primeiro «logro» que pode apuntarse o PPdeG é que Galiza teña, na práctica, 9 deputacións.

Din que o peixe principia a empodrecer pola cabeza e a rexeneración pollítica do novo goberno faino polas superdelegacións, novo reino da discrecionalidade na asignación de recursos e bens públicos cara aos concellos amigos; unha nova axencia de políticas clientelares que unicamente será controlada polo capricho do presidente e, como se remata de ver, polas satrapías do seu partido. «Delegacións á carta» e a «política de amiguitos da alma o que vós queirades» son a innovadora fórmula de racionalización da Administración galega comprometida polo presidente Feijóo.

» Ler Disparando aos reloxos: » País con 9 deputacións