Mariano Liberal

Para non comprometerse na lea da fusión das caixas de aforro galegas Rajoy tirou de etiqueta. Definiuse como «liberal de verdade», dixo que se ía gardar de intervir ou opinar e que os políticos «non deben entrar en asuntos que non lle competen». Que sexa don Mariano o apóstolo da non inxerencia do poder político nos asuntos das caixas é un exercicio de cinismo que fai burla das hemerotecas. Cada vez que o presidente do PP bota a lingua a pacer, fai rogativas para que os cidadáns teñan a memoria dos peixes. A batalla polo control de Caja Madrid protagonizada por Aguirre e Gallardón, sen dúbida ningunha, hai que encaixala na política de neutralidade do Partido Popular nos mercados financeiros. Neutralidade exquisita, absolutamente liberal.

Mariano Rajoy non é un liberal, é un (neo)conservador. E, como nos lembrou Robert Nisbet, non hai principio máis fundamental na filosofía conservadora que o da incompatibilidade absoluta entre liberdade e igualdade. Alguén dixo con sarcasmo que os conservadores son os liberais que lle teñen pánico á igualdade. Nesa onda sintoniza a inmensa maioría do Partido Popular que condena calquera forma de igualdade sexa para poder competir nos mercados, para usar a lingua propia, para acceder á todo servizo de benestar ou, mesmo, para render contas diante da lei e dos xuíces. «Todos somos iguais pero un somos máis iguais que outros» resume o credo dos paleo e dos neo conservadores.

Rajoy non é un liberal de verdade, é un liberal de coña. En rigor, é un avantaxista que segundo a súa comenencia fai uso, ou esmaga impiamente, unha ou outra liberdade pero que sacrifica sempre a máis mínima igualdade de oportunidades. O seu é un infraliberalismo darwinista que argumenta a pasividade nos mercados porque é a mellor fórmula para que impoña o imperio dos máis fortes, das grandes corporacións. Seguindo a súa particular teoloxía política, Mariano Rajoy proclama sempre a súa vocación polos máis poderosos. Cando un dos seus podentes amigos financeiros ou empresariais estea en perigo de crash teremos ocasión de ver en que queda o seu neutralismo. Daquela Mariano Liberal cruzará os dedos e confiará en que os peixes non nos lembremos de nada. Non sabe el canto nos gustaría a algúns poder borralo da nosa memoria xunto con todas as súas trapalladas doutrinais.